கமலாவுக்கு பதினெட்டு வயசில அவள் அம்மா தனலட்சுமி கலியாணம் கட்டி வெச்சுட்டா. அவள் புருசன் ராமநாதன் அவளை விட பன்னிரண்டு வயசு பெரியவன். அவன் ரொம்பக் கோபக்காரன் என்பது கலியாணமான முதல் நாளே தெரிஞ்சிடுச்சு.
அவள் அப்பாவும் அப்படித்தான் ஒரு பயங்கர அடாவடிக்கார மனுசன்; அவரைக் கண்டு ஊரே பயப்படும். அவள் வளர்ந்தது அப்படிப்பட்ட சூழ்நிலை.
அவள் அம்மா தனலட்சுமி அவளுக்கு “இது ஆம்பிளங்க ராச்சியம். அவுங்க சொல்றபடி நடக்கணும். அதுதான் ஒலக நீதி. அதை மனசுல வெச்சுக்க,”என்று தினசரி உபதேசம் செய்வா.
அவள் அப்பா குடிச்சுட்டு நாலு அடி அம்மாவைப் போட்ட பிறகும் தனலட்சுமி அதே பேச்சுத்தான் பேசுவா.
அவளுக்குப் பத்து வயசானபோது வீட்டைவிட்டு அப்பா இன்னொருத்தி பின்னால போயிட்டாரு. அதனால கஷ்ட ஜீவனம். அம்மாகாரி சின்னச் சின்ன தப்புக்கெல்லாம் கமலாவை அடி உதை கொடுத்தே வளர்த்தா.
வாய்க்கு வாய் “நான் சொன்னதைக் கேக்கணும், எதிர்த்துப் பேசாதடி”ன்னு சொல்லியே அவளை வளர்த்தா. அதனால கமலாவுக்கு மத்தவங்க கிட்ட வாயைத் திறந்து பேசவே பயம். பதில் பேசணமின்னா அவளுக்கு வேத்து வடியும். அவ்வளவு பயந்த சுபாவம்.
கலியாணம் முடிஞ்சு புருசன் வீட்டுக்குப் போகும் போதே, அம்மா கடைசியா பேசின பேச்சே “ஆம்பிள சொன்னதை எப்போதும் கேக்கணும். ஏன் எப்படின்னு கேட்டா அவுங்க வாயில அடிதான் போடுவாங்கன்னு” சொன்னதுதான்.
அப்பத்தா அதுக்கும் மேல; அவள் கலியாணம் முடிஞ்சு சாந்தி கழிக்கப் போனபோது, “அடியே ஆம்பிளங்கன்னா பொம்பள கிட்ட அசிங்கமா ஏதாவது தொந்தர செய்வாங்க. அது அவுங்க உருப்பு செய்ற வினை. அதைப் பொட்டச்சி பொறுத்துத்தான் போகணும். அதுங்க தலைவிதி அப்படி. அப்பதான் கலியாணம் நெலைக்கும். கொழந்த குட்டி பெத்துப்ப”, என்று தன் பங்குக்கு உபதேசித்து அவளை அனுப்பினா.
அதன்படி அப்பாவியாய் வளர்ந்த கமலாவின் சாந்தி முகூர்த்தம் அறைகுறை படுக்கை அறை ஞானத்துடன் இருந்த ராமநாதனோடு நடந்தது. அவள் புருசனும் முதலிரவில அவ படற வலியக் கண்டுக்காம கன்னி கழிச்சான்.
அவள் மூடிய கண்ணோடு. இருட்டில் நிகழ்ந்த அந்த வாராந்திர உடல் உறவு என்னதுன்னு கலியாணமாகி மூணு மாசமாகியும் அவளுக்கு முழுசாகத் தெரியாது.
ரெண்டு பேரும் துணியை அவிழ்க்காமலேயே இப்படி அனுபவிச்சாங்கன்னு சொன்னா வெளிய சிரிப்பாங்க. ஏதோ வாரம் ரெண்டு முறை கடமை போல ராமநாதன் இருட்டில அவ துணியத் தூக்கி நாலு ஏத்து ஏத்தின பிறகு தூங்குவான்.
அது அவளுக்கு எரிச்சலாத்தான் இருந்திச்சு இருந்தாலும் அவளுக்கு என்ன செய்யணுமின்னு தெரியாம போகவே அப்படியே காலத்தை ஓட்டினா.
ராமநாதன் ஒரு பெரிய ஜவுளி நிறுவனத்தில் வேலை பார்த்து வந்தான் அவனுடைய முதலாளி மனசு கோணாமல் அவர் சொன்னபடி செய்வான். அதுபோல அவன் சொன்னதை கமலா செய்யலேன்னா அவளை அடிச்சுப்பிடுவான். மூணு நாலு தடவை அப்படி அடிபட்டதும் கமலா வாயத் திறக்காம அவன் சொன்னபடிதான் நடப்பா. அது அவளுக்கு பழகிப்போச்சு.
அவள் புருசன் பண பாக்கி வசூல் வேலையா அடிக்கடி வெளியூர் போக வேண்டிய கட்டாயம் இருந்திச்சு. அவள் புருசன் ரொம்பவே சந்தேகமான ஆளு. யாரு வந்தாங்க யாரு போனாங்க யாரோட பேசினேன்னு ஆயிரம் கேள்வி கேட்டே அவளை தினசரி துளைச்சுடுவான்.
ஆகவே அவன் வெளியூர் போகும்போது அவளையும் தன் கூடவே பல சமயங்களில் அழைச்சிட்டுப் போவான். அப்படித்தான் இரண்டு நாள் வேலை விஷயமாக் கடலூருக்கு அவனோடு கமலா போனா.
கடலூரில் தங்க ராமநாதன் ஒரு மூணாந்தர லாட்ஜில் ரூம் எடுத்தான். மொத்தம் எட்டு அறைகளே கொண்ட அங்கே ராமநாதன் வழக்கமாகத் தங்குவான். வாடகை குறைவு. அறைகள் ஓரளவு சுத்தமாய் இருக்கும். கூடவே ஒரு சிறிய குளியல் அறை.
தெரிந்த இடம் ஆகவே கமலாவைத் தனியே அறையில் விட்டு விட்டுப் போக அவனுக்குத் தயக்கமாயில்லை. கடலூர் சேர்ந்ததும் லாட்ஜ் பையன் வாங்கி வந்த இட்டலியைச் சாப்பட்டுவிட்டு இரவு எட்டு மணிக்கு திரும்புவதாகச் சொல்லிட்டுப் போனான்.
ராமநாதன் அவளுடைய மதியச் சாப்பாட்டுக்கு லாட்ஜ் பையன் ராஜேஸிடம் சோலை கடையில் பிரியாணி வாங்கி வர ஏற்பாடு செய்திருந்தான். அவளை ரூமை விட்டு வெளியே எங்கேயும் போகக்கூடாதுன்னு சொல்லிட்டுத்தான் போனான்.
இட்டலியைத் துன்னுட்டு கமலா தினத்தந்தி படித்து முடிச்ச போது மணி ஒம்பதரை. பத்து மணிக்குக் குளிக்க வேணும். அதுக்காக உள்ளாடை எல்லாத்தையும் அவிழ்த்து ஒரு மூலையில் போட்டுட்டு நைட்டி மட்டும் போட்டுக்கிட்டு உக்காந்திருந்தா.
அப்போ ரூம் கதவை யாரோ தட்டினாங்க. ராஜேஸ் பையனா இருக்குமின்னு கமலா கதவைத் திறந்து பார்த்தா.
வெளியே நல்ல, சலவை சேஞ்ச பேண்டும், சர்ட்டுமா சவரம் செய்த முகத்தில சிரிப்போட ஒரு ஆளு நின்னாரு. அவருக்கு அவள் புருசனைவிடக் குறைஞ்ச வயசுன்னு தோணிச்சு.
சுருட்டை முடியக் கோதிக்கிட்டு இருந்தவரு கண்ணில போட்டிருந்த கூலிங் கிளாஸைக் கழட்டிட்டு அவளை மேலும் கீழுமாப் பார்த்தாரு. அவரு யாருன்னு விசாரிக்கும் முன்னாலேயே கதவைத் தள்ளிட்டு உள்ளே வந்து கட்டிலில் உரிமையுடன் உட்கார்ந்தாரு.
அதைப் பார்த்து கமலாவுக்குக் கொஞ்சம் பயமாயிடுச்சு “அவரு வெளிய போயிருக்காரு. சாயங்காலம் வந்தாத்தான் பாக்க முடியும்,” என்று அவள் சொன்னப்போ அவரு மெல்லிசா அவளைப் பாத்து சிரிச்சாரு. அந்த அரும்பு மீசைச் சிரிப்பு அவரை இன்னும் எடுப்பாக் காட்டிச்சு.
“அது தெரியுங்க அவரை இப்பதான் வழில பார்த்தேன். நான் வேலையாப் போறேன். நீ ரூமுக்குப் போ. அங்க அவ இருப்பா. போய் ஜாலியா இருந்துக்கோன்னு சொன்னாரு,” என்று சொன்னவரு கால் செருப்பைக் கழட்டிட்டு காலை ஆட்டிக் கொண்டே பேசினாரு.
கமலா என்ன செய்வதுன்னு தெரியாம முழிச்சா. பயமும் குறையலை. “அவரா சொன்னாரு? ஏங்கிட்ட ஒண்ணுமே சொல்லவெ இல்லையே?” என்று தயங்கித் தயங்கிப் பேசியயவளைப் பார்த்தாரு.
நீ புத்சா? இதெல்லாம் வழக்கமா ஈவினிங்லதான் வெச்சுப்பாங்க. ஆனா பாருங்க இன்னிக்கி எனக்கு ஈவினிங் ஏழு மணிக்கு முக்கியமான பிசினஸ் வேலை இருக்கு. அதுதானலதான் உங்க ஆளு, அதல்லாம் பரவாயில்லை நீங்க இப்போ போங்க அது சொன்னா புரிஞ்சுக்கு முன்னாரு. அதுதான் இன்னிக்கி மாட்னி ஷோ” என்று சிரிச்சாரு.
அவள் பயம் அவருக்குப் புரிஞ்சிருக்கணும் போல.”ஏம் பயமா இருக்கா பயப்படாதிங்க நானும். எல்லாரையும் போல மனுசன்தான். நான் வேற என்ன செய்யப் போறேன். இப்படிக் குந்துங்க”, என்று தனது பக்கமா படுக்கையைத் தட்டினாரு.
“இல்லீங்க, உங்கள முன்ன பின்ன தெரியாது. இப்படி ரூம்புல வந்தா அவரு என்னத்தான் கோவிச்சுக்குவாரு…” என்று அவள் கையைப் பிசைஞ்சுக்கிட்டு நின்னா.
“இன்னும் எம் பேருல உனக்கு நம்பிக்கை வரலை, உங்க ஆளை உனக்கு ரொம்ப நாளாத் தெரியாதுன்னு நெனைக்கிறேன். எனக்கு அவரை மூணு வருசமாத் தெரியும். அவருக்குப் பொம்பிளைங்க சொன்னதக் கேக்கலைன்னா ரொம்பவே கோவம் வந்துடும். அடி அடின்னு அடிச்சு விளாசிப்புடுவாரு. அப்புறம் ஒங்க இஸ்டம்,” என்று சொன்னாலும், அவரு எழுந்து போவலை.
அப்படியே யோசிச்சிக்கிட்டு நின்னவளை அவரு பார்த்தாரு. அவளுக்கு அந்த ஆளு பார்வையில பயமா ஒண்ணும் தெரியலை.
“புது ஆளுன்னா பயப்படறது பொம்பளைங்களுக்கு இயற்கை. அச்சப் படாதீங்க. நான் ஒண்ணும் கடிச்சுத் துன்னுடமாட்டேன்,” என்று அவரு பரிவாப் பேசினது அவளுக்குப் பிடிச்சிச்சு.
அவ கிட்ட யாருமே அப்படி மரியாதையாப் பேசினது கிடையாது. அந்த ரூமில நாற்காலி எதுவும் கிடையாது. ஆகவே மெதுவா படுக்கை ஓரத்தில அவரை விட்டு கொஞ்சம் நகந்து கமலா உட்கார்ந்தா.
அவரு போட்டிருந்த சென்ட்டு வாசனை மூக்கைத் துளைச்சிச்சு. உன்னை நான் பார்த்தில்ல. நீ புதுசான்னு கேட்டவரு தனது சட்டைப் பொத்தானைக் கழட்டிவிட்டுக்கிட்டே பேசினாரு.
“ஆமாங்க அவரையே அதிகம் பழக்கம் இல்லை. இப்பதான் மூணுமாசமாச்சு. இன்னும் இந்த புது வாள்கை பிடிபடலை,” என்று பதில் சொன்னவளை அவரு லேசாக முதுகில தட்டினாரு.
“எல்லாம் போகப் போகப் பளகிடும். நாம என்னா ஊரில செய்யாததையா செய்யறோம்,” என்றவரு அரைக்கை சட்டையைக் கழட்டி ஒரு ஓரத்தில் வச்சாரு.
அவரு உள்ளே பனியன் எதுவும் போடவில்லை. அவன் மாருல பொசபொசன்னு வளந்த முடியைப் பார்த்ததும் அவளுக்கு உடம்பில சூடு ஏறிச்சு.
“நான் இன்னும் குளிச்சு பொடவை கட்டிக்கணும்,” என்று எழுந்தவளைப் பார்த்துச் சிரிச்சாரு.
“என்னங்க ஜோக் அடிக்கிறீங்க? எல்லாம் முடியட்டும். அப்புறம் மெதுவாப் பண்ணிக் கலாம்,” என்றவரு வலது கையை அவ தொடை மீது வச்சாரு.
கமலா கரண்டு அடிச்சது போல எழுந்து நின்னா. மேலே என்ன செய்ய வேணுமின்னு தெரியாம அவள் தலையே வெடிச்சிடும் போலத் தோணிச்சு.
அவரு சொன்னது சரியா இருந்தா ராமநாதன் என்ன சொல்லுவாரு? ஏண்டி நான் சொன்னதைச் செய்றதவிட உனக்கு என்ன வேலைடின்னு நாளுக்கு மூணு தடவை சொல்ற ஆளு அதைத்தான் சொல்லுவாரு. கூடவே நாலு அடி போடுவாரு.
“அட என்னங்க நீங்க இப்படி பயப்படறீங்க. நான் சொல்றதைக் கேளுங்க” என்று அவள் கையைப் பிடித்து இழுத்து பக்கத்தில உட்கார வச்சாரு.
“இப்போ என்ன செய்யணுமுன்னு விளங்கலையா?” என்று கேட்டதும், அவள் இல்லையென்று தலையாட்டினா.
“அதுவும் சரிதான் இது முழுசா ஆம்பிளங்க சமாச்சாரம். அதனால ஆம்பிளதான் சொல்லணும், நீங்க கேக்கணும், அப்படித்தானே” மார்பைச் சொறிந்து கொண்டே பேசினாரு.
ஆமாங்க என் அப்பத்தாகூடச் சொல்லுவா தொந்தர இல்லாத வாள்கைக்கு ஆம்பிளங்க சொன்னதைக் கேளு, கேட்டதைச் செய். சில சமயம் அது அசி…” என்று பேச ஆரம்பிச்சவ முகம் வெட்கத்தில் சிவக்க பேச்சை திடீருன்னு நிறுத்திட்டா.
“பரவாயில்லை. ஒங்க பாட்டி புத்திசாலி, சரியாத்தான் சொல்லி இருக்காங்க அதை முழுசாச் சொல்ல என்ன வெக்கம், சொல்லும்மா சும்மா?” என்றவரு அவள் கூந்தலை வருடினாரு.
அது அவளுக்கு இதமாய் இருந்திச்சு. “அவுக சொன்னது, ஆம்பிளங்க ஏதாவது அசிங்கமா செய்யச் சொல்லுவாக, அதுதான்” என்று அவள் முடித்ததும் இருவரும் குபீரென்று சிரிச்சாங்க.
“இதப்பாருங்க இது இயற்கை. இதுல என்னங்க அசிங்கம்? நீங்க சரியான வாத்தியாரோடதான் உக்காந்திருக்கீங்க. டிகிரி வாங்க லைன்னாலும் இவரு நல்ல அனுபவசாலி” என்றவரு கட்டிலின் தலைப்பில் சாய்ந்து கொண்டே ஏதோ ரொம்ப நாள் பழகினது போலப் பேசினாரு.
அவளையும் அறியாமல் கமலாவுக்கு இருந்த பயம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாகக் குறைஞ்சுது. “அது சரிங்க, இப்போ நீங்க கண்ணை மூடிக்குங்கன்னு’ அவரு சொல்ல அவள் கண்ணை மூடிக் கொண்டாள்.
அவள் கண்ணை மூடியதும் “நீங்க எனக்கு ரெடியாத்தான் டிரஸ் பண்ணியிருக்கீங்க” என்ற பேசிக் கொண்டிருந்தவன் நைட்டிக்குள்ளே கையைப் போட்டு அவள் முலையைக் குவித்துப் பிடிச்சதும் அவள் மிரண்டு போனா. கண்ணைத் திறந்தவ அவன் பிடியிலிருந்து விலகப் பார்த்தா.
“பயப்படாதிங்க. ஒங்க ஊரு சேலந்தானே?” என்று அவன் கைப் பிடியை எடுக்காமல் கேட்டதும்
“ஆமாங்க நாங்க சேலந்தான். அது ஒங்களுக்கு எப்படித் தெரியும்?” என்று அவள் சொன்னதும். அவன் சிரித்தான்.
“என்னங்க இது, சேலம் குண்டு மாம்பழம் ஒண்ணுக்கு ரெண்டா வாங்கி உள்ளாற ஒளிச்சு வச்சிருக்கீங்க,” என்று அவள் முலைக்காம்பைத் திருகிக் கொண்டே சொன்னதும் அவள் வெட்கத்தில தலையைக் குனிஞ்சா. அவன் இளஞ்சூடான கை முலையின் மேல இதமாய் இருந்திச்சு. அதை விலக்க அவளுக்கு மனசு வரவில்லை.
இருந்தாலும். “அடப் போங்க, கேலி பண்றீங்க,” என்று அவள் அரை மனசோட அவன் கையை விலக்கப் பார்த்தா. அதுக்குள்ள அவன் இன்னொரு கை அவள் கழுத்தைப் பின்புறத்தில் தடவிக் கொடுத்திச்சு.
அனல் பிழம்பா அவள் ரத்தம் தொப்புளுக்குக் கீழே பயங்கரமா சூடேத்திச்சு. அவள் கை காலுங்க உதறின. வேகமாக அவள் திரேகத்து மேல அவளுக்கு இருந்த கட்டுப்பாடு குறைய ஆரம்பிச்சிடுச்சு.
“ஐயையோ என்னங்க இது? யாராவது பார்ப்பாங்க. எம் மேல கையப் போட்டா அவரு கட்டாயம் கோவிப்பாரு,” என்று அவனைத் தள்ளப் பார்த்தவளை அவரு கண்டுக்கலை.
“ஒங்க ஆளா வெவரம் தெரிஞ்சவரு. ஒண்ணும் சொல்ல மாட்டாரு. போய் ஜாலியா இருன்னு அவருதானே என்ன டே டைம்ல அனுப்பினாரு. இதைப் பாரு கண்ணு. அவரு மகா கோபக்காரன். சொன்னதைக் கேக்கலைன்னா உங்க தோலை உறிச்சுப்பிடுவாரு” என்று சொல்லிக் கொண்டே நைட்டியின் அடியில் இருந்த கையை அவள் வயிற்றுப் பகுதிக்கு நகர்த்தினாரு. அதை எதிர்க்க அவள் உடம்பு ஒத்துழைக்கலை.
“அடங்க என்னா வெல்வெட்டு பாடி உங்களுக்கு…” என்றவன்
அவளது தோள்பட்டையை இடது கையால் வலிச்சு இழுக்க.
அவனுடை மயிர் படர்ந்த மாருல அப்படியே சாய்ஞ்சுட்டா. டப் லப் டப் என்று அவன் இருதயம் அடிக்கிறது அவளுக்குக் நல்லாக் கேட்டது. அவள் முகத்தை மாருல புதைச்ச போது வேர்வையும் சிகரெட்டு வாடையும் கலந்த நெடி அடிச்சது நல்லாவே இருந்திச்சு.